Sereke | Beşê Erebî | Beşê Çandî | Gotarekî Rêke | Erşîv

Sereke

Ger



Çîrok: Fermana Destgîrkirinê (kurte çîrok)


 Zara Salih

Wê êvarê, otomobîla xwe ,bi firêmekî jikel, rawestand. Herdu leþkerên çekdar yên pêre li wir man, lê ew bi tena xwe ber bi derî ve çû. Destê xwe avête simbêlan, ku her rep bûn mîna stiriyên jîjoyan, û çend kulmên giran li wî deriyê hesinî dan û kaxezek ji berîka xwe derxist. Çend xule bêdeng derbasbûn, êdî ji nîþka ve bi zîqênî derî vebû. Çavên wî çi bibînin, tenê du lingên mezin mîna yê cinaweran li ber wî ketin û ne giha serî bibîne. Tevzînokên sar hemû laþê wî girt û nema zanîbû çi bike, xwêsî li þûna gotina di qirka wî de ma û wilo, lêferihayî,  sekinî û rê ne dida deng da derkeve ji zengelorê. Rabû, bi destekî lerizî, ew kaxez da dest. Tirs her berdewam e.

Bixwîne...

Çîrok: Wisa bêje kirîv


Bavê Zozanê

Keçê Seyro ka em çibikim law bi yezdan bi taûsê melek nema debar bi van dizan re dibe her sibe em ser dengê cîrana û diziyê radibin keçko,ê ku dibêje þevê dî bizina min hatiye dizîn, yê ku dibêja þevtira dî herdu mihê ku þîrê zarokan me ji wan didoþt winda bûne, yekî li wan vedgerand wê rojê eloka me ku dor 7 kîloan hebû ta derengî þevê jî li ser sifirna hewþê melistdibû ,sibihê em rabûn nebedî bûbû vê dawiyê dewsa wê ,li tingê binya bênderan ku çeqelan rovî û pirtik û gemara wê  xebartibûn me dît … 

Bixwîne...

Çîrok: Dara Tiwê


Bavê Zozanê

Dawet e qîr û qiyamete ev çar rojan lidare  hîn du rojên din jî mane ,diya zavê xwe davêjê tor û bextê tevahiya mêvanan semagiran piçûkan mezinan keçan qîzan …Ez Qurbana we bim ez di bextê we û xwedê de bim hayî ji darika min î tiwê hebin darika min hîn rexl e berya heftiyekê bavê zarokan ji gundê papîr ê xwe anî ,min û wî bi destê xwe çand .Wisa  karê dayê di wan herdu rojên mayî de jî ev bû devê wê ne sekinî lingên wê ne ketin bin wê ,pêvî dengê daholê pêvî dengê zirnê pêvî pêwistiyên þahiyê pêvî gotgota pîrekan pêvî ser êþê,agir di laþê wê de dilîst hem ji tirsa hem ji westandina ser piyan.

Bixwîne...

Çîrok: Sêzdeh Salên Tenêtiyê..


Mahîn Þêxanî

Piþtî nîqaþ û nîqaþên cidî li ser qebûlkirina vexwendina nasekî ji bo þahiya daweta "kurê" xwe, wan biryar da ku li dû lêkolîneke berfireh li ser hemû alî û aliyên ku bi rewþa wan a aborî ve girêdayî ne, û wekî derfetek dîrokî ji bo aramkirina nervên xwe yên teng û berdewamiya wan. Xemgîniya gefên cîranê xwe "Bakur", û ji bo bidawîkirina tecrîda sêzdeh salan li ser xwe, ku ji îzolasyona sed salan ji bo nivîskar û çalakvanê siyasî yê Kolombiyayî: Gabriel García Márquez dijwartir bû.

Bixwîne...

Çîrok: Destê bi tenê


Bavê Zozanê

Wê þevê sax xew bi çavê Þiyar û tevahiya malbata wî neket, xirecir û qerebalixa mala cîranê wî Hemo bi ser gund diket.
Deh cara xwe bir vî alî wî alî cihê balîfa xwe guhart lihêf davêta nîvê serê xwe cilik xistin pencerê na fêde nekir. Hewiþ nimze dîwêr bihevene pencer lihev dinêrin þev jî deng zû dughêze.
Deng tevlî hev dibin,bilind dibin nimiz dibin carna dibe piste pist carna giryê zaroka wanî piçûk tevlî dibe,carna wek dengê þikestina firaxa dihat carna Þiyar ji niþkave deste xwe li nîvê serê xwe dipeland ka ew peyala ku avêtine hev li serî wî ket yan na gelo þikest gelo xwîn jê hat,xirecir bilind dibe ,hevjîna þiyar êdî ji dengê sixêfê wan þerm dike ji qazîka xwe di xew ve dibir ,diwê çixaran kijûlên xênî reþkirin e, li banê xênî dûman dilîst  bûbû mîna ewrekeî giran dike bibare..

Bixwîne...

Çîrok: BAVO, JI XEW HIÞYAR BE!


Text: Erhard Dietl.
Werger ji Almanî: Xoþnav Dîbo.

Kurteçîrokek li ser keçeka bi navê Paulîna û bavê wê Floryan, yê ku têrî xewê nabê! Ezê navê Lîna u Loran, li wan bikim.

- Bavo hiþyar be ji xew, dixwazim bi hevre bilîzin! Lîna bang li bavê xwe kir. Lê bav pixînî dikir û ne rabû!
Lîna rabû çû lempa oda xewê pêxist, bavê xwe hejand û balgî li serê wî xist:

Bixwîne...

Çîrok: Taximê kongir ( kurte çîrok )


Zara Salih

Bihnefiþk pêket ta ku bi pêpelûkên derenca ve hilkiþiya û giha salona textorê xwe yê dinana. Berdestîka textor bilez bi mamoste ve hat gava dît ku bihna wî wilo çikiha ye û hindik maye ku bikeve erdê de. Ew ser kursî rûnand û qedehek av jêre anî ta ku hinekî bihna wî hate ber.
Du nexweþên din jî li benda dora xwe bûn. Tirs bi wan jî ket çaxê wilo ew dîtin, heme herduwan gotin bere mamoste berî wan derbas bibe. Textor jî hate bi mamoste ve û ew derbasî hindur kir.
- Em î xitiyar bûne textorê delal, zimanê min bostekê derket heta ez  gihiþtim cem te.
- Tu hîn xortî mamoste, wilo ne bêje.

Bixwîne...

Çîrok: Veger


Vejîna Kurd

"Arîn vegerî.. Arîn vegerî.."
Bi vê mizgîniyê du zarokan bang li malbata Arînê kirin. Herkesê di malê de bi lez ji hundir derket rastiya wê nûçeyê vebîne. Li ber deriyê hewþê keçikek bîstsalî mîna pûtan sekinîbû. Keçik tenê çerm û hestî mabû, ji toz û gemarê rengên cilên wê xuya nedibûn. Por li serî hinc bûbû, çav di kortikê de çûbûn, rûyê wê mîna pelên payîzê zer bûbû û þopa birînên kûr li ser rû û bedena wê daxivîn, çîroka hovîtiya Osmaniyan eþkere dikirin.
Dê, bav û herdu birayên wê li dor Arînê civiyan. Dayikê ji çavên xwe bawer nekir. Sal û nîvek e wê çavên xwe bi dîtina keça xwe kil nedane. Sal û nîvek e dîlgirtina Arînê jiyana wê miçiqandiye, giyanê wê di meþka êþan de keyandiye. Dayik li hember keça xwe rawestî, bi destên lerizî rûyê keça xwe peland. Belê ne xewn bû, Arîn bi xwe li pêþ wê sekinî bû!

Bixwîne...

Çîrok: Çîrokek Zarokan: Dîkil Axa û Pîra Du Diran


Konê Reþ

  Serê zivistana vê sala nû/ 2024, ev çîroka zarokan (Dîkil Axa û Pîra du diran), ku ji berî dor 60 salî ve min bihîstiye, hat bîra min. Min ev çîrok di zaroktiyê de, li gundê me Doda ku gundeke ji gundên Beriya Mêrdînê guhdarî kiriye.. Xweþ li bîra min e dema ku di þevên zivistanî de diya me an pîrik û meta me, berî razanê ev çêrok ji me re digotin û em bi guhdariya wê re di xew re diçûn.. Gelek caran me lihev nedikir; birayekî min digot bela çîroka Kêzê Kêzxatûnê bêje, yekî din digot bela a Pîra Sehirdar bêje, xwîþka me digot bela Þengê û Pengê bêje, min digot na, bela çîroka Dîkil Axa û Pîra du diran bêje.. Çîrok bi vê rengî ji me re dihat gotin:
  (Hebû nebû rehma Xwedê li dê û bavê min û we bû.

Bixwîne...

Çîrok: Weso


Firyal Hemîd‏

Destpêka heyva Gulanê , gundyan dest bi paleya nîskan dikirin.
Di nava wan palan de çend qîz û xortên evîndar hebûn, ku ew ji kêfa dîtina hev re qet ji karî nediwestyan.
Weso, ew lehenga jinbî bi dengê xwe yê zelaln û qube stranên paleyê digotin.
Bi dengê wê re û bi çinge çinga Das û Qalûçkan  palan Efsaneyeke xweþ ji evînê peyda dikirin.

Bixwîne...

Çîrok: MIRÎÞKA SOR Û ROVÎ YÊ XAPÎNOK.. Lê ev qet ne rinde rêzdar Rovî.. Çîroka zarokan


Text: Vivian French
Werger ji Almanî: Xoþnav Dîbo

Hebû nebû daristanek û di nîvê daristanê de darek girs þîn bûbû. Di bin darê de jî xanî yê Mirîþkeka sor hebû. Mirîþka çeleng herwext piþtgir û alîkar bû. Û herdem pêþmalek lê bû û di berîka pêþmalê de "ta û derzî û meqesek piçûk" hebû.
Hemû sewal û lawirên daristanê ji Mirîþka sor hez dikirin, wê cil û bergên wan pîne dikir û didirût. Û tiþtek tenê ji wan dixwest: "Sipas û Fermo"!
Tevahiya heywanên daristanê ji Mirîþka sor hez dikirin. Û Roviyê hîlekar jî, ji dil û can jê "hez" dikir û dixwest bikê firavîna navarojê!

Bixwîne...

Çîrok: Ji çîrokên vê berhema min a çapkirî


Bi weþandina van kurte çîrokan, wê çîrok nivîsek bi nav bibe, ew e: Lewend Dalînî (Sêf Dawid)! Ev ne propagend ye, an jî rêklame ke, na! ew rastiyeke, dema ku xwendevan sêzdeh, çîrokên vê pirtûkê bixwîne. Ev bi xwe ne merceke, lê belê daxuyaniyek wêjeyî ye.
Brahîm Mehmûd

Çîrok 1.
HÊVÎYÊN QURMIÇÎ

Lewend Dalînî

Diya Bêkes dixuyê ku qedandin li vî bajarî nemaye bavo, ma çi qewimîye!?Ka fincanek qehwe vê sibehê bide min û peyre ezê bi rexê sinceqê ve dagerim! ji dostekî, ji hevalekî yan jî mirovekî, ku bi deynê xwe çend qurûþekî bidê min, bi hêvî me ku ezê bikaribim kirya þandina van pirtûkên xwe bînim û rêkim welatê biyanî yê?

Bixwîne...

Çîrok: Dengê birûskê


Wehîd keleþ
 
Rojîn di nava destê wî de dilerizî, mîna çûkeka þil, di bin wê baranê de  ava baranê bi cotê keziyên wê ve dihat xwar.
 
Rojîna þazde salî, temenê wê mîna temenê gula bû,  hîn ne dizanî mirin çiye, ne dizanî mirin wesaye.
 
Tenê yê bavê xwe winda kirî, hew ew dizane çiqasî gotina babo þêrîne.
 Bigirî Rojîn girî ne þerme,
girî hedara dile, ew dilê tê kuvaþtin, dilê te ye Rojîn.

Bixwîne...

Çîrok: Keçên jiyanê


 Dr.Xelîl Omar

Hîna navika Margerêt nehatibû birrîn, waqînî pêket û textor û nûrsan ew ji destekî dane destekî.
  Di wê salê de û di wê rojê de û di wê seet û xulekê de, navika Morê bi meqesa malê hate birrîn û tevî ko wê di cih de kire waqînî, lê rebenê ma weke tejekî reþ! Te dît xelkên Riwanda ji berê de ne takî berfên in.
  Þînê jî di vê wextê û vê rojê de ji diya xwe re çêbû, lê demeke dirêj deng jê nehat! Gelo keçikê nexwest serên yên li dora xwe bêþîne? ..Gelo nexwest ko di malê de, bibe keça heftan? ..Gelo protesto kir ji bo dûrbûna bavê ji welêt? ..Gelo þermezar dikir ser, ko Zîna "mittirb"¹ jê re bûye pîrik? Gelo ..Gelo…

Bixwîne...

Çîrok: BAVÊ SÎNAN


Dr. Xelîl Omar

  Dengê reyandina Tûjo ji hewþa baþûr hat û pê re dengê Eliyê Keleþ hat:
– Malê, ma qey kesek tuneye, ko vî kûçikî ji min raqetîne?
– Tîdî mîrato, ma tu bavê Sînan nasnakî? Nofê ji hundur derket û bi kûçik re xeyidî.
– Ev ne kûçik e, ev gurê har e, nahêle ko rêwî bi rêwîtiya xwe di vir re derbasbe! Bavê Sînan bi nerazîbûn got û hey bi gopêl kûçik ji xwe diqewrîne.
– Fermo kirîbo, wextî Hecî ji êþ bê, fermo derbasbe, serçavên xwe biþo û firreke ava cemidî vexue! ..Xêre, vê qiyalê, tu ketiye rê? Kevaniya malê ji bavê Sînan pirsî û kurtêlkeke nan avêt ber Tûjo.

Bixwîne...

Çîrok: QASO


Dr. Xelîl Omar

  Payîz hat û pê re cilên belengazan qetiya û bû wexta kelandina danuwan û raxistina pastêq û mewîjan..bû wexta icacok û hilfirandina qirþ û qalan..bû wexta berdana bexçe û mixtiyan û bû wexta seyandina xaniyan.
– Law Ezîzo, qey divê ez ji ber Qaso ji gund barkim?! ..Çêleka xwe berra ser cêza genimê min dide, mirîþkên wî her roj di hewþa me de ne, kûçikê wî bi zarokên me digre! ..Eger ji amê xwe re, te ew alpozan kiriba; minê orta herdû çavên te maçîkiriba!  Hanî gilî û gazinên xwe, bi biraziyê xwe kir.
..Qaso, mirovekî kal e, dûrîþer e, mêþ jê na êþ e û pênc wext diçe mizgeftê. lê mêrik eþkere zikê nade û dibêje "xêratî ela benatî"¹ û ji bo wilo jî hinek dibêjin, têkiliyên wî bi kemûnistan re heye û herhavîn ew bêþê dide wan

Bixwîne...

Çîrok: Bajarê xewar


Wehîd Keleþ

Tenê bê hiþ di rê de di wê cada dirêj de diçû û gavên wî ew direvandin û ew  jî ji xwe direviyan.
Çixara xwe dikiþand û dû yê wê jî ji sînga xwe ne derdixist ew dûmane jî bi janên dilê xwe re dadiqurçand.
Di vî bajarî de mirov gelek êþ û derdan dadiqurpînin ji roja bûnê ta roja çûnê her jan ewe Jane ewe  ewe eewwee.
Baran dibariya û tariya wê cadê mîna tarîbûna dilê wî bû na mîna tarî bûna li hawîrdora çavên wî bû. Dengê wê baranê tiþtek anî bîra wî. Di nîva wê cadê de rawestiya, lerzekê canê wî guvaþt û pêteke germ di pozê wî re hilkiþiya rayên serê wî. Serê xwe hilda jor qîreka bi þewat bi  dengê xwe yê aza berda :
-Kanî çavên te bêrîvan k..an..î.. ç…a…v..ê…n…te b..ê…r…î…v…a…n

Bixwîne...

Çîrok: Dara xweziyê


Dr. Xelîl Omar

  Ev demeke ko Hemzo mijûl bûye û serê xwe ranake û her ji bîstekê dike niçe-niç û serê xwe dihejîne. Ev rewþa Hemzo gellekî li tellê Ebaso hat û di dilê xwe de hêvîkir, ko ev bêdengiya hevêl dûdirêj be û ya hîn çêtir, ko Hemzo kerr û lal bûbe! Lê Hemzo nema xwe gìrt û bû firte-firta wî û zîvirî zer hevalê bêhnteng û got:
- Li wê dinyê, çira hinekan bi avê vêdiket û qirdê wan li hustên mirovan dixist û jiyana wan bi kêf û xweþî derbasdibû û çira kesên mîna min, bi donê gazê jî vênediket û min tu xêr ji xwe nedît! Hemzo got û keserek rada.

Bixwîne...

Çîrok: Zewaca nûjen


 Dr. Xelil Omar

   Pîrê ji bêkesî û kalo ji bênefsî, herdiyan li hev pirsîn û meheke di wê navê re neçû, bûk û zavê govendeke giran lidarxistin. Ji aliyekî de dahol û zurne bû û ji aliyê din ve girî û hêsrên herdû keçên Kalo bû; çawa wê bav bizewice û hîna deh sal di ser mirina diya wan re neçû ye.
- Heger  min nehiþt  ko takên porê wê, yên mayî bibin hirî, bera navê min ne Xecê be! Keça Kalo ya mezin got.  
 - Heger  min nehiþt  ko ew sêrê xwe jibîrbike, bera ez ne ji piþta bavê xwe bim! Keça Kalo ya biçûk got.
- Xwelî li serê min be, ko ev hedû sêwiyên ber dîwaran, ji min re bibin kêþ e! Pîrasêr ewê jî ji xwe re got.

Bixwîne...

Çîrok: Çîroka ker lawê kerê


Ehmed Meter
Werger ji Erebî : Dr.Ebdilmecît Þêxo


Hebû  û nebû,li axirekî Erebî komeleyek ji keran hebûn, rojekê ji rojan   kerekî ji wan keran  di demek dirêj de xwerin nexwar, laþê wî jar bû, guhên wî sist û berxwarî bûn, hindik mabû ku ew ji ber jarbûnê bikeve xwerê.
Bavê kerê têgihîþt ku tendurûsta lawê xwe xeraptir dibe, ewî xwast têbighîne ku sedemên jarbûna lawê xwe çi ne,ewî bi tenê  bi lawê xwe re deng kir, ewî xwast rewþa derûnî  û tendurûstî yên lawê xwe bizanibe.

Bixwîne...

Çîrok: Remmo


Dr. Xelîl Omar

  Remmo lawê Zerga ye, bavê Fetah e, xwediyê simbêlên boyaxkirî  û kofiya sor e, mirovekî girs e û bi dar û ber e, deng qube û kenn bêlî ye. Bi kevirê qewetê bê himber e û çi barê giran li gund hebe, bavê Fetah jê ne bêpar e û di vî warî de pîrekên gund zor jê razînbûn, lê zilamên wan negellekî jê dilxweþbûn û li pish wî (ji çavnebarbûnan) digotin: "tirr li hewa", çimgî rebeno carekê di bin barê Zubêda serpêhatî de, "ba" ji ber çû bû.
 ..Du tiþt ji bîra Remmo naçin! Ya yekem roja ko tê de zewicî bû, ya diwem roja ko tê de çû bû eskeriyê û tê de bibû peyê ceneral Necdet paþa. Bavê Fetah hinerên xwe û yên "ceneral" bi dehên caran ji gundiyan re daye xuyakirin û xuyaye wê çûna wî ya Binxetê wê jê re bibe bîranîna sisyan.

Bixwîne...

Çîrok: Miþko


Dr. Xelîl Omar

   .Miþko çigara min vêx! ..Miþko qehwa þêrîn ji min re çêk! ..Miþko li telefonê vegerîn! ..Miþko cilan rax! ..Miþko ..Miþko..
– Weyla min di wê rojê de jardaniyê; roja ko tu tê de ji min re bû kevanî! Miþko got û lingê xwe li beroþa malê da.
– Bê bexto tu ji kêza xwe re wisa dibêjî?! Kêzê bi lome lê vegerand û kil û kildanê xwe berra binê çentekê xwe da.
– Kêz xatûnê, ji roja ko lingê te ketiye vî hundurî, tu nema ava zikê xwe vedixuî! Miþko bi nerazîbûn got û teriya xwe libakir.

Bixwîne...

Çîrok: Xatûnê


Dr.Xelîl Omar

Hêdî law Misto piþta te ketiye ber te, bera Rizo û Rûto vê mîratê daxînin, jartêketê  weke risasê ye! ..Lawkên min, metika we bi goriya we be, hûnê bi hemdê xwe wê deynin ser blokan! Xatûnê got û hûçikê xwe bi bêvila xwe xist û li dora pîkaba sûzûkî çû û hat.
..Piþtî ko Rizo û Rûto kondîþina avê danîn cî û piþtî ko dilê Xatûnê jî kete cî, kevaniya malê destûra herdû xortan neda û bi serê Mistê sûndxwar, ko ew bê çayê bi tu deveran de naçin û jinikê ha-hakê tejikek li bin wan raxist û du palgehên pembo danî navbera wan û rahiþt melkesa xwe û toz bi ser xwe û wan de xist.

Bixwîne...

Çîrok: Melkemot


Dr. Xelîl Omar

Qey karê min nema, bilî ko ez li ser vê riyê  herim û bêm! Ev hivqas sal ez ruhê xelkên distînim, min kesek mîna Hemzo ruh bi dims nedîtiye! Dengê Melkemot ji der ve hat û pê re bû reqi-reqa diran û teþkên mêrikê nexweþ. Çima na; Hemezo bi çavên serê xwe li ber pencerê reþê Melkemotê ko mirov wî carekê bi tenê di jiyana xwe de dibîne!..

Bixwîne...

Çîrok: Rûyê din


Dilovan Çeto 

Di roja sêyem de dayika Hesen û herdû keçikên xwe li gel malbata ku ew pêþwazî kirin, liser sifreya firavînê kom bûn,û berî têr bixwe careke din bi girî ji ser xwarinê rabû û berê xwe da odeya xwe.
Xanima malê jî dev ji xwarinê berda û li pey çû,li kêleka wê rûniþt,destê xwe diser serê wêre bir û anî û çend gotinên  dilxweþiyê danê.
Keça min ji roja win gihiþtine mala me û ev halê teye,tu girî betal nake,xuyaye birînên te kûrin û jiber wilo jî min got bere çend roj derbas bibin, hinekî xwe rehet bikin,paþê ezê pirsa halê we bikim,û bizanim  bê çîroka we çiye.

Bixwîne...

Çîrok: Þivan û Mar.. KURTE ÇÎROK


Sedîq Mella

Dibêjin:
Þivanek Hebû her roj pezê xwe dibire çolê, li ser  (Þikêreke Keviran) dirûniþt û dest bi bilûre xwe dikir, û herî awazên xweþ jê derdixistin.
Rojekê dema wî li bilûre xwe dide dît go marek ji wê þikêrê derket û li ber bilûra wî dans kir (reqisî) û bi dawiya rojê re (zêrek) ji yê þivan re avêt û kete qula xwe de.
Weha dostaniya Þivan û Mar berdewam kir.

Bixwîne...

Çîrok: ((AHRÎMAN Û FER`EWN)).. KURTE ÇÎROK


Sedîq Mella

dibêjin:
 Ahrîman bihîst ko Fer`ewn ji miletê xwe re dibêje:
(ez xwedayê we me!)
Ahrîman xwest vî xwedayi bibîne. ...!!!!
Hilkiþiya ber  dergehê eywana fer`wen û li dergeh da.
Fer`ewn pirsî ew kî ye?
Ahrîman deng ji xwe ne anî û bersiv neda .
lê dîsa li dergeh da.
Fer`ewn pirsî :
Ew kî ye? Ahrîman dîsa bersiv neda .

Bixwîne...

Çîrok: Sehê Mîrî û Mamoste


Mahir Hesen

Rojekê ji rojan, mîr li hespa xwe siwar bû û kete ser rê bi nêta nêçîrê, sehê wî jî da pey,  wesa dem derbas bû,  hêdî-hêdî roj diçû ava û tîrêjên wê xav û sist dibûn . Weha rojê xwe bi kirasê reng agirî dapoş kir.  Û asoyê mîrgehê sor bû .
Mîrî xwe berhev kir û berê xwe da ser rêka vergera mîrgehê, bi rê de simê hespê mîrî kete qelşekê  de û pêr- pêre lukimî  û lingê hespî  şikest.
 Mîr neçar ma û nema karîbû rêka xwe ya vegerê  berdewam bike.

Bixwîne...

Çîrok: Laþên pînekirî


Zîlan Hemo

Min xwe dabû piþt dîwarekî ji kevirên reþên çeqmaqî, qasî min bi kerb destê xwe li dîwar quveþtibû xwînek henarî diniqutî nav her du lingên min ên ku ev sê sal in xwîn di wan de neherikiye, lêvên min dilerizin...qirika min dêþiya...dilê min bi min diþewtî bihtirî dilê min bi wî zarokê ku beriya çend rojan pêlî mayînê kirî biþewite,  wî jî weke min her du lingên xwe hûnda kiribûn lê hîna dilê xwe hûnda nekiribû.
Min digot xwezî  dema ez  weke te zarok bûma min lingê xwe hûnda bikirana , xwezî min meþ taim nekiriba, xwezî min xweþiya bazdana nav zeviyan nedîtiba, xwezî min xeyal nekira wê rojekê ez bi destê wê bigirim û di daweta xwe de serê govendê bigerînim, xwezî beriya min dilê xwe daba min her du lingên xwe ji destdabana, xwezî dilê min jî weke dilê te bi kirîna kursiya astengdariyê kêfxweþ biba, nizanim çawa dilê zarokekî pêlî mayînekê kirî dikare bi kursiyeke astengdariyê kêfxweþ bibe, wekî ku bavê wî jê re lîstokek kiriye bi kursiya xwe re dilîze û xwe ji hevalên xwe bextewartir dibîne ji ber ku kursiya wî heye û yên wan tenê pêlavên wan yên qetiyayî hene.

Bixwîne...

Çîrok: Dibistan


Reþad Þeref

Dem peyîz bû, roja min ya pêþî bû ez diçûm dibistanê, dibistana me ji sê odeyên kelpîç pêk dihat, sê odeyên hevrastî hev.Di hewþa dibistanê de, gundiyan lodên qirþ danî bûn ji bo bêxin ka û li zivistanê bidin sewalên xwe, ew lodên qirþ gelek nêzî hev bûn, kesekî bîr nedibir ko zarokek nefêm çirîskek agir bavêje li nav wan.. wê demê wê her tiþt biþewitiya tevlî dibistana me ya yekane. Her odeyekê ya dibistana me du sinf tê de hebûn, odeya me sinfa yekê û ya þeþan bû, navê mamosteyê me Feysel Ebo Rinda bû.

Bixwîne...

X

Helbest