Welatê me - BAVÊ SÎNAN

Dr. Xelîl Omar

Dengê reyandina Tûjo ji hewşa başûr hat û pê re dengê Eliyê Keleş hat:
– Malê, ma qey kesek tuneye, ko vî kûçikî ji min raqetîne?
– Tîdî mîrato, ma tu bavê Sînan nasnakî? Nofê ji hundur derket û bi kûçik re xeyidî.
– Ev ne kûçik e, ev gurê har e, nahêle ko rêwî bi rêwîtiya xwe di vir re derbasbe! Bavê Sînan bi nerazîbûn got û hey bi gopêl kûçik ji xwe diqewrîne.
– Fermo kirîbo, wextî Hecî ji êş bê, fermo derbasbe, serçavên xwe bişo û firreke ava cemidî vexue! ..Xêre, vê qiyalê, tu ketiye rê? Kevaniya malê ji bavê Sînan pirsî û kurtêlkeke nan avêt ber Tûjo.

– Mane îro xuya malê ji min tê xwestin! ..Sînan pîreka xwe biriye Şamê ser textor û Xwedêda jî li Şingalê ma, qey kirîba te Zeko nedihat dikanê? Elî sedema "vîzîta" xwe da xuyakirin û bi serê gopêl deriyê odekê vekir û nêzîkî pencerê xwe berra erdê da û pişta xwe sipart dîwêr.

– Bi serê Seydo û bi serê Sînan, doh bû Hecî qala te dikir û digot: gelo xêr e, nema bavê Sînan xuyadike? Gelo ne nexweş be? Erê bi Xwedê tu ji bîra wî nediçû? Nofê dostanî û başbûna mêrê xwe ji kirîb re da xuyakirin û bi sûnd û zorê kulav li bin raxist û Cemîla jî, ji alî xwe de misîn û legan li ber bavê Sînan danî.
– Mane vê demê ez çûbûm Şingalê! ..Li wêderê dinya xerabûye! ..Elî xwest hinekî li ser Şingalê bipeyive; lê Nofê gelekî jê re nevalabû û bê "pardon" ji odekê derket û berê xwe da pînê.
* * *
– Tu ji min re nabêjî li Şingalê çi rewşa xelkên me bû? Dibêjin li wêderê hikûmeta Îraqê bi darê zorê Kurdan koçber dikin? Hecî yê ko nuh ji êş hatiye, ji bavê Sînan pirsî û cê xwe li himberî wî çêkir.
– Erê bi Xwedê; "be''''''''sî" li wan bûne agirê sor! Xortan digrin û wan nebedî dikin, xaniyan wêrandikin û bi erdê re rastdikin, terş û malên wan talan dikin û li şûna wan, ereban bi cî û war dikin! ..Ji xwe li aliyê Soran û Behdînan bi topên napalm wan topbarandikin û gelek gund û bajarok li
wêderê şewitandin û xelkên navçê koçberkirin! Bavê Sînan rewşa başûrê Kurdistanê ji kirîb re şîrovekir û bi kerb qûncika çigarê ji nav tiliyên xwe avêt ber devê derî.
–Xwedê ji wan re nehêle, ne li vê dinyê û ne li wê dinyê! ..Lê guh medê birako; giya dibin keviran de namîne! Hecî li kirîb vegerand û destê xwe avêt tasa vala û bankir:
– Ma hûn li ku ne lawo, ma hûn ketine kîjan qulê? ..Mirov li vî hundurî ji tîna bişeniqe, kesek tuneye ko firreke av jê re bîne û tasa vala ji dest xwe virvirand.
– Ez dibjêm hîna tu û xalê xwe nelihevin? Bavê Sînan ji kirîb pirsî û kir ko hayê wî ji tiştekî tuneye.
– Lihevhatina çi ciwamêr! ..Mêrik nayê ber tu rayê û weke ko tu dizanî; em jî ji mafên xwe danakevin û ka vî kerî di vî buhurrî re derbaske! Hecî Kermo doza bêçareser danî ber destê kirîb.
– Tu ji min re nabêjî: gelo lawê Ferso hîna wî beranî difroşe? Bavê Sînan ji Hecî pirsî û xwest mijara gotinê biguhere.
– Haylo tu hîna li berên dipirsî! ..Lawê Ferso ji berî mehekê de, ew kire mûlid û li ser ruhê diya xwe da! Aqilê min ew beran nexweşbû! Hecî pîjikek di ber bazara wan î kevin de rakir.
– Baş bû gidî, ko em ne weritîn û me nekirrî! Mêrikê êzidî bi tirs got û guhukê destmala xwe bi iniya xwe xist.
– Hesîna! ..Cemîla! ..Kî ji we, li wêderê ye lawo! ..Ecele çayeke bi darçîn ji kirîbê xwe re çêkin û bera diya we jî jibîrneke ko firavîneke dujîn ji me re amadenbike! Hecî Kermo bi dengekî bilind bankir kufletê malê û rahişt misînê sor û çû destmêja nîro bigre.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>