Mahir HesenMihemed Þêxo hunermendekî herî nêzîkê dilkêþên xwe bû û ew bi jêhatîbûneke mezin û berz gelek alavên muzîkê bikar anîn. Ew bi dengê xwe zindiye û kêfxweþiyê di navbera nifþan de veguhêze , lê hene yên bi keda wî ve diverþin û tenê berhmendiya wî bi helbestan ve girê didin
Ez benî di þev û rojekê yan jî bi Peyvên Gotarekê nabe , ji ber ku dîroka M. Þêxo tijî hunerên perwer e, û ji folklor nayê veqetandin, tijî heza welatparêziya , evîn û azar e , ku bi peyvên zû nayê pesnandin.
Wî ji bexçê gelek helbestvanên strandiye û bi hunera xweya mezin
û dengê xwe yê taybetî û bi awazên xwe yê mîna xuþ xuþa çem û robarên
ji çiyaên kurdistanê yên bi ser deþt û zozana de di herikin , bû stêrkek
û em pê serbilind in, lê Beþîr Botanî dikeve nav me û hewildana dide ku
wî tenê mezin dike bi bavê xwe, û berhmendiya wî bi helbestên Sebrî
Botanî ve girêdide.
Beþîr bi quretî nivîskaran bi terror dike .
Baþa , gelo ma Dengê M. Þêxo yê zêrîn û behreya wî ya bêhempa di
stranbêjiyê de bala mitet kiþand, û ji ber vê yekê aso li pêþiya wî
vebûn ?! , her wisa di ciwanaiya xwe de behremendiya xwe diyar yan na
?! Belê Beþîr nabe ku tu diyar bikî ku M. Þêxo bi helbestên Botanî û bi
piþtgiriya Iraqê ew giha vê asta hane di nav her çar parçên kurdistan
de.
Gotina dawî , mirov û hezkirina wan ji dengan re cudane lê M.
Þêxo karîbû bi zîzeke cûrbicûr û bi cihreng ji xwe re cîhek berbiçav
çêbike , karibû deriyên herî fireh di dilan de keve û qada di nava wan
de bi dengê xwe dagir bike. Û xweþ zanibe ku Mihemed Þêxo bi deng û
awazan , aso li pêþiya xwe vegirine