Wî şepalê ku...lingê xwe xwar!
Dîrok: ÇáÌãÚÉ 17 ÃÛÓØÓ 2007
Mijar: gotar



Besam Mistefa
 
Ji ber bindestiya me ya dirêj-ya neteweyî û civakî û aborî û çandî....htd-tiştek pêwîst bû ku azadiya windayî bîne bîra me! Mixabin, ku nexewşiya me kurdan ya here dijwar Jibîrkirine!.Em zû tiştan jibîr dikin:yên baş û yên xirab! Wisa dixuye ku, divê hercarê tiştek anjî bûyerek biqewime, rûdanek rû bide daku tiştê hatiye jibîrkirin, bibîra me bîne.


Wî şepalê ku lingê xwe xwar û kire qurbanê azadiya xwe (nûçe di malpera Nefel-ê de hatiye belavkirinê), dîsa buhayê azadiyê–nemaze ya takekesane–anî ber çavan. Metelmayî, min li wêneyê şepêl mêze kir: Gelo azadî wisa giranbuhaye ku mirov...na ku lawir û ajal jî lingê xwe bikine qurbanê wê? Gelo, azadî wisa hêjaye ku wî şepalî lingê xwe xwar daku wê bidest xîne? Belê, mirin ji jiyaneke bê azadî, sed carî xweştire!.
Lêbelê, em kengî azad bûn heta em weke şepêl bikin: Li her derî zîndan!.Di malê de, dê û bav û birayên mezin. Li kolanê, awirên çavên sor û westiyayî ku li benda wê rojê ne ka kengê ewê heyifa xwe ji erd û asîman, ji yezdan û ji pelîdan, ji pêşeroj û ji paşerojê, bistînin...Li dibistanê, mamosteyên xwedî dar....htd-awiya jiyana pûç û vala.
Na, jiyan ne pûç û valaye, em wisane!
Îro roj, şepalê ku lingê xwe xwar, hêjayî pûtekî sade zêr yê azadiyê ye: ji pûtê li Amerîkayê mezintir û xweşktir.
Wî şepalê ku lingê xwe xwar wane, îbreteke herî mezin da me: Mirov mirî ye hetanî ku vê pirsgirêkê-ya azadiyê-çareser bike, angu azadî wisa girîng û mûhîme ku bi hebûn û nebûna jiyanê bi xwe ve girêdayî ye, bi gotineke din: bê azadî jiyan nabe!
Diyare ku, eger takekes ne azad be, mal jî azad nabe. Dîsa, eger mal ne serbest û aza be, civak jî nikane azad be, û eger civak ne azad be, welat jî ne azad e, û eger welat ne azad be, cîhan hemû ji azadiyê bêpar dibe. Destpêk û dawî, her azadî ye. Mirovê bendkirî û di nav qeyd û bendên ku nayên hîsab û hijmarê de be, dê nikaribe tiştekî pêşkêş bike, ji ber ku ew ji çeka herî bihêz ya kar û jiyan û berhemdanê, bê pare: weke yekî mirî. Lêbelê, mirî jî azad in! Bi gotineke din, mirovê wisa ne sax û nejî mirî ye û eva bi xwejî ji mirinê dijwartir e.
Wisa dixuye ku, azadî ji wê silogana ku di belavokên partiyên me de, tê avêtin, bi gelekî mezintire taku lawirek, şepalekî xweşik û birûmet! Lingê xwe, rasttir, jiyana xwe -bê dudilî-bike qurbana wê. Belê, Bi azadiyê dexl şîn dibin...bi azadiyê gul bîn didin...Bi azadiyê em jîr dibin....Qehr û xemê hun çê nekin!!
Ez gelek caran di zivistanê de, di nav serma û seqma wê de, pencereya devera ez lê(ji ber ku tucarî cî, ne ciyê min bûye!) vedikim. Yê ku min nas dike wê bêje qey ez wa dikim daku dûyê çixareya ku nayê vemirandin, derkeve. Lê, eva ne raste! Tenê ji bo hinek azadî ez wisa dikim, ji bo xwedayê min bibîne ku, çiqasî min jê lavakiriye ku tenê hinek...azadî bi bayê sibê re bi ser topraxê mirina min de, bişîne!
Belê, bi azadiyê gul bîn didin.......!







Cihê ev nûçe jê hatiye: Welatê me
http://www.welateme.net/kurdi

Ji bo vê nûçeyê navnîşan:
http://www.welateme.net/kurdi/modules.php?name=News&file=article&sid=626