Konê Reþ

Werin em roja 14 adarê, roja 111 saliya Barzaniyê nemir bikin festîval, mehrecan û kernefal.. Werin em vê rojê bi nêrgizên welatê qedexe bixemilînin.. Alên bi rengê rokê li ser çiya û di kolan û sikakên Kurdistanê biçikînin.. Û bela darên çinarê û beriwan bilind bibin û bibin.. Kew bi azadî di bin siya wan de bixwînin û pezkovî bi serbestî di hêrik û newalan de biçêrin..

Barzaniyê nemir, ew mirov bû yê ku;
Bi tena xwe dît û her tiþt naskir
Naskir; (Da ku mirov kurdekî dilsoz û resen be,
ew hunerek zor çetîn û dijware)
Bê guman, wî her tiþt nas kiribû
Ta ku îro ji me re bûye;
Strana ser zimana û xup-xupa ava çem û cobaran..
Û navê wî bi dengê: Qewalên piristgeha Laliþ,
Zengilê Dêr û Kenîþteyan û Melayên Mizgeftan re
Di sînga asmanê Welat, deng vedide û li hev vedigere..
Bazo..!
Tu li kûye niha..! Ez te dibînim..!
Tev milet te dibîne..!
Ey mirovê sebirkêþ û bi aram,
Bavê evîn û dilovaniyê, parêzerê welat
Sermelekê pêþmergeyan, Barzaniyê nemir