Mizgîn hesko
Û dawîtirîn civan
Te ji min re got
“Xeman me xwe…ez ê silavên te
Bighînim kulîlkêt gulanê….
Ji bo te …ez ê xwezaya Kurdistanê
Di maçan de bihêlim….
Ez ê serdana buharê bikim…“
Û te ne dizanî
Ku dê payîzeke bext reþ
Serdana dêmên te yên xweþkok bikî
Dê gula di destên te de
Di yariyên nervînên de
Bi perite.
Erê…
Çend roj û þev çûn û hatin
Û ne dikarim…te jibîr bikim
Ne jî dengê te yê çikiyayî bibhîzim
Û ne jî rondik ji van çavên melûl û mat
Têne xwarê.
Û dizanim …
Ku awrekî tarî
Asîmanê te dagîrkiriye
Xemeke dijwar…herî dijwar
Ser û binê te dorpêçkiriye
Û dawîtirîn peyam
bi þadiyeke bê hempa
te ji min re…hinart
„ez li ser gora Mem û Zîn im „
Gelo ….
Çi li te dest dabû
Û di rojbûna xwe de
Te bi ristek hêvî
Serdana du evîndarên bê mirad dikir
Ew e…mirin bû
Reþmalêt xwe
Di çendekê te yê lerizî
Vedabû
Te …ne dizanî
Lê dizanim
Ku hîna wê gavê
Te mizgîniya evîndarekî nuh
Û bê mirad
Li wan bê miradan parve dikir
Te li wir
Li þûn terîþkên miradê
Bîst û çar þemalokên rengîn
Ji temenê îþqa welat vêdixistin
Te bîst û çar
Demsalên kulîlkên Dihoka xwe
Vexwendî lewendiya kovanê dikir
Û di werzekî seridî de
Tu li rasta kezeba xwe ya sohtî dihatî
Di saleke bê ber de
Tu careke din
Li rasta komkujiya Helepçeya xwe
Felekreþya Þingala xwe
Têkçûna Mihabada xwe
Bêhêviya Qendîla xwe
Û li gazinên Qamiþloka min dihatî
Û ev roka
Dizanim…ku hevala min
Di bin barê xemê de
Bi xeman xemilandiye
Di werzê gulan de
Baþkofk tijî dered
Bi ser lêva sale de
Hîna zu…çilmisiye
Û dizanim
Ku çendîn destên felekê giranin
Gava ji niþkê ve
Û di piþta mirov de
Kêra xwe ya tûj lêxîn e
Lê hevala min
Tu ne bê piþtî
Ey neviya Batîfa Badînan
Ey keça pakrewanê wan çiyan
Ey þêra ji piþta þêran
Çavan veke
Û bihêzeke nuh
Bi hêviyeke nuh
Peþdarî zemawenda avakirinê bibe
Ji xwe…
Çavên me li te digerin
Welatek keç û kur
Hindrînên te ne
De rabe…rê ne de xemê
Dest bavêje pênûsê
Û romana sozdariya dilê xwe
Yê payebilin binûse
Tu dikarî
Dizanim..
Dizanim…
Xweþ dizanim.
