Yaþar AKSU
Îþev roj li ser sikûme Nisêbîn a rengîn ava nabê. Rengînîya we tarî û esmer bûye. Bextê we îþev reþe. Heta bi teyr û kitikan ji li ser lingane, ketine goyîne da, ketine payêrîya li berbanga sibê da. Hawar û haware! Mêvanê vê þevê Simaîl hevalê.
Bi bîst hezar mirov rêhevalêteye îþev bi tera werin Qamiþlo`ka evînê û derbazbin Amûd`ê. Ê þî...lan û nêrgiza deynin li ber singa xwe. Ê dinê bihejînin li dewsa lingê xwe, ê bi leqînin mejîye dijmin. Ê bibin ristik û bi kevin dîlana xweristê da. Ê bi dengê tilîlî ya ezman biweþê, ê xwina dijmin bi rijê. Yaþar ê dil kembax, dil xemgin û brîndar ê pênûsa xwe azad bike li ser rûpelên bi xwêdan. Ê bi weþin hêstiran çavên wî. Dilopên þor ê berçavka wî dûkel bike. Hibra pênûsa wî ê bi kesk û sor û zer binivîse. Ê bejê....
" Weha darbestek hat, li serpîyan (milan) hevala.
Ji berxweda baran hêstrên çavên delala.
Gel fêhm kir kû ew giyan ne li beden û ne li male.
Dilê cengawaran di eþa û pir dinal a..."
Gel bi wê dîlanê da bi qêrîn, bi carî carî xwend û dîsa ne hat dawîya þeva rewend...
