Melevan Resûl

Silav bo te kekê Yasîn ji ber vê berhema te ya ciwan .
Te rast gotiye birako , zimanê me çiqas rast û petî be , lê bêxwedan maye , mixabin piraniya nivîskar û rewþenbîran jê direvin û wekî daxekî li ber çavê xwe dibînin , heger gazinada te ji nexwendinê heye , gazinda min ji hejmarek nivîskarên bêguhdan û bi zimanê erebî heye ku naxwazin xwe bi zimanê kurdî mijûl bikin , ji lew hewldana wan ji bo têkçûna zimanê kurdî ne kêmî helwesta rijęmê ye , bi qasî ew berevaniya zimanê Erebî dikin , sistemę bi xwe ew hêvî nedikir ! bihaneyên nivîskarên kurd ewe ku wan perwerdeya xwe bi zimanê kurdî nedîtye , ya dî jî ewe ku ziman nepirsgiręke di ravekirina bîr û baweriyan de , heme çi ziman be di berhemdan û afrandinę de ew li ţûna zimanê kurdî digre  , (belę waye heger mirov bi azadî ji xwere li zimanekî bigere),  lê xwezî ew li vê hendamê rawestaban , mixabin ew pêde diçin û hereţe bi naqird û devlękirinę li zimanê xwe dikin , mîna peyakî oldar li gundê me hebû , wî digot : ez Kelbê ţęxę xwe me .

Gundiyan  jêre gotin : Sofî bêjeya Kelb yanî kûçike , tu çawa wa dibêje ?
Sofî bersiv da : nirxê gotina Kelb ji ya kûçik bilintir e .
Me divê em ne sofî bin û ne mirîdê xelkê bin ,
Dest xoţbin birako , her çendî hinek malper hene vîto li nivî û navê min dane , lê bawerke ez ji wan kesęn yek bi yek li tîpa kurdî digerim , ew li ku be ez dixwînim .