Zimanê firiþtan (Pexþan)
Dîrok: ÇáÓÈÊ 14 ãÇÑÓ 2009
Mijar: Helbest




Ezîz Xemcivîn
xemcivin@live.com

Gava diya min li kenê çavên me guhdarî kir, li min zîvirî û got: Bêbexto! Ez tenê dayê me!
- Dayê! Bi zimanê firiþtan, himêza herî germ, ew bi xwe jî dayê ye.

Hertiþtî, berê min bi te ve dikir.
Sibehê,
Bayê rojava, bihina te bi xwe re anîbû.
Sinbilên hevdîtinê dixwestin ji bistiya xwe derkevin.
Çelengiya Can di navbera xewn û rasteqîneke dîrokî de diliviya.
Pêjina te tê, û pêjina min jî aramiya te bê aram dike.
Ne mêvanekî derengmayî me.


Rêka xwînsar gunehê me hiltîne!
Hertiþt, min ber bi sîwana evîna te de dehif dide.
Çavên min, bê hejmar stûnên li ber rê dixwin.
Û tu jî bi kêlîkan re di cengê de yî.
Heryek ji me, berî yê din dixwaze bi hevdîtinê þad bibe.
Rê, ne ew miþkê bezok e,
ko me bi tikandinekê têke Toreya Pîrepindiyê,
me bi hevûdu bigihîne an jî yekser li cîhanê belav bike.
Rê, dijmineke serserî ye,
dijî kurtkirina demê ye, û dijî lezê ye!
Dizanim, civatek ji hestên gerim li hêviya kenê min e.
Berê min li kaniya þîravê ye,
Pelê bendewariyê bi guftûgoya di mejî de ta girtiye.
Dixwazim ko cîhan tev de zanibe,
bi tayên ronahiya stêrên te dilivim.
Bila bêjin lîstok e û ne xem e ko bibêjin zarok e.
Bi rê de me û di pêçeka helbestekê de cihê xwe xweþ dikim.
Eger tu berê min bidî kû çiya, asman an goristan be jî,
çengên viyanê bêtir li ba dibin.
Bi dawîkirina vê bendewariyê,
Di werzê hevdîtinê de
pirsan di pêxîla pirsan de diçîne.
Darên þahiyê siya xwe ji çivîkên derdan re radixin.
Bi dawîkirina bendewariyê nêzîk dibe, pê û pêlav nema zemînê digirin.
Kela can dibe perîk û awirên bi coþ çar hawîr difirin.
Bi nazikî, nêzîkî bejna delalî dibim.
Kulîlkên navkutka dil di baxçeyê evînê de dîn û har dibin.

jêder: avestakurd







Cihê ev nûçe jê hatiye: Welatê me
http://www.welateme.net/kurdi

Ji bo vê nûçeyê navnîþan:
http://www.welateme.net/kurdi/modules.php?name=News&file=article&sid=1539