hozanê girkundê
dem û roj bê watene
nazelînê
xew û þev
di bendemana pêjnatede
di lerizin
li ber serma bêrîkirinê
bi kotekî
bi minre þiyar di mînin
erê wilo
xwe bê reng di hêlin
gotinên di çavên tede
bi hezarên gatên vînê
li rûpela dilê min di xwînin
û çend razên fedîyok
di weþînin
dil vîna min
ez mîna zarokekî dev li ken
xwe tevî girgemêja
sînggate di kim
wilo hogirî himbêzateyî firiþtî
di bim
û kenînên dêmên te
hestê min li ser perenga
mêbûna te
hêdî hêdî di sojîne
dikevim meyxana ser xweþîyê
peyalên meyê
ji sorahîya lêvn te
di noþim
di bim perestê mehraba te
dil vîna min
tazîbûna laþên te
mehrevanîya peyvên te
cobarên brfîn lehîyek
bê dawî di herikîne
di wê hingêde
ez xwe di nêv daristana
porêtede vediþêrim
û xwedê li ber dengê
bînvedanê ji asîman
di xeyide û cûda di be
xwe tevî min û te dike
ji lewra
nîgaþên te mîna
dirêjbûna þevê
zivistanî di hizrêminde
xwe bi cî di ke
û sirûda hebûna te
di damarê dilêminde
lê dide tiyama tiyama
