Sereke | Beşê Erebî | Beşê Çandî | Gotarekî Rêke | Erşîv

Sereke

Ger



 

 
 

Gotar: Erkê Nivîskaran di pêşvebirina Civak ê de

 


Mahir Hesen
 
Bi roja mirov têne binçav kirin di zindanên fahîşeyek îro giraniya xwe bi kar tîne û di bin navê dozek nezelal de, ya ku min dixwest ez bi parve bikim da ku ez Gotara xwe a li ser xapînokên siyasî û sedema mezinbûna koletiyê û berdewamiya astengî  û hirişandina civaka kurd.
Rêkûpêkên têne kirin ji bo serdestiya leşkerî û pergala wê ya îstîxbaratê da ku danasîn were sepandin. Belê, bes e ku meriv di nav girseyên berfireh de bi tirsandina ji desthilatdariyê û amûrên wê yên ewlehî û destwerdana wê ya eşkere di hemî warên jiyanê de,û ji sernavê wan ê zordar, ne yasayî.  Ji ber vê yekê, jihevxistina civakê û bi gelek dîwaran hawirî me dorpêç kirin ye, ku ya yekem guhdarîkirin û şopandina veşartî bo xizmeta siyaseta wan û ya dawîn jî têkbirina keyfî ye. ew çandek dorfireh û rewşek rojane ya jiyanê ye.


Siyasta dirûşmeyên ewlekariyê yên ku têgîna tevgera leşkerî ji bo xizmeta civakê û parastina ewlehiya wê pêk were, bi hestên rayedaran re girîng tête dîtin û ji ber vê yekê li ser bingeha çekdarî tê danîn. ku di rêvebirin û rêveberiyê de lêvegereka wan a veşartî heye.  Ev yek bêtir balê dikişîne - ger serlêdanên wê pir bin jî - horguliyên ku taybetmendî û taybetmendiyên ku piraniya ezmûnên mîlîtarîzmê bi dîroka xwe a pir zor re parve dikin, û her destnîşan dike: ku ji sînorên destûr û avahiya dadayê ya ji desthilatdariya wan pir wêdetir diçin. Ji bo binpêkirina eşkere ya maf û azadiyên giştî ku ji hêla van karûbarên ewlehiyê ve têne kirin, tê pejirandin.  Karanîna çavkaniyên mirovî û aborî ji bo mebestên ewlehî û leşkerî. Belavkirina çekan di nav sivîlan de li derveyî kontrol û çavdêriya desthilatdariyê.  Endamên civakê ji çanda kevnar e û ji kuştinê têr nabe a bi şer û pevçûnan bikaranîn û nîşandana hêzê, bi baweriyek qayîm di pêşengiya hêza xwe û girîngiya wê di parastinê de. karûbarên civakê bê rêkûpêk û bê kontrolkirina wê.
 
Heya Îro, em gelek tiştan dibînin ku me digihîne wê encamê ku PKK ji mêj ve li ser rêya mîlîtarîzmê ye û jê nayê xwar, û tiştek li ber çavê me tune ye ku ji me re bibe alîkar ku em hêviya rizgariyê nêzîkê leşkerkirina Civakê bikin, û paşî jî ketina ser xewna demokratîk, ji ber sedemên ku di serî de dîroka pkkê de diyar dike. Kevn û nû ji bo desteserkirina desthilatdariyê ye , û girtina ewlehiya a di bin jêr giraniya tirs û gefên tûj û tehl li kurdan de ye. Ew ji kesekî / a ku bi êş û azara gelên me re têkildar e û di hişmendiya wan de kûr û dûr çû ye. Û leşkeriya neçar li Kurdistana Sûrî, ya ku yekem çirûska wê di bin navê erkê xwe parastinê di hat nasîn.
 
Dema ku tê leşkerkirin civakek zilm diyar dibe, û dûr ji veguherîna demokratîk dibe , bi hebûna hêzên leşkerî ên di bin ramanên cihêreng de, û bê perwerdayî tevî ku bê çek bin jî, gefan li xelkê dikin.  Fîlozofê fransî Montesquieu gotiye dema ku wî di pirtûka xweya navdar (Ruhê Qanûnan): (Ew ezmûnek herheyî ye yê ku hêz di destê wî de hebe ew êzêdegaviyan bike). Heger çek di nav lepê desthilatdariya tenê li berjewendiyê xwe dixebite, wê demê xwe bi rengek ne qanûnî jî ferz bike an di bin dabînkirina ewlehiyê, û yan jî di bin hewcedariya peydakirina zemînek ji bo azadiyê, tam li vir gotina wezîrê dadê yê berê yê Fransî Robert Badintar tê bala mirov: (Ger desthilatdariya siyasî azad be mirov aza nîn in), ji ber ku azadiya giştî bêyî hebûna çend şert û mercên siyasî û civakî pêk nayên, pêk nayên û temam dibin.
 
Pêwîst e ku xwendevan , rewşenbîr, nivîskar serkêşiyê tevgera bike bo damezrandina ewlehî û pratîkên rastîn ên demokrasiyê, û pêşxistina wan di bin saziyên perwerdehiyê, û rê bidin saziyên civaka sivîl ku di wê de rolek sereke bilîzin.  Ew nirxên pêşvebirina welat bi zanînê bidin, û hemberî yên ku dîktator û milîtarîzekirina civakê di xurtkirina wê de di zîhniyet û pratîka jiyanê de pêk aniye, rawestin û têne nifşek jîr bê çek ava bikin. Hemwelatiyên xwe bi xwendin bidin.  Li gorî vê yekê, hewcedariya me bi nirxandinek berfireh û domdar heye, çavdêrîkirina wê û hewil bidin ku wê bi kûrahî bandor bikin, û ku çareseriyên li vir û wir pêk bînin, lê mixabin heya wek vê gavê jî rewşenbîr berevajî xwestî miletin, ne xwedî rengek girîng di rewşa siyasî de  hene. Destpêkirina li ser ragihandin û medyayê bi gelemperî, bi zimanê partiyekê û bi raman ê wê  diaxivin, û ji her tiştê ku dê mêjo û dîroka tijî bibîr bîne dûr dikevin, û nerîna wan neber bi mijarên zanistî û mirovî ve diherikin. danasîna belavkirina çanda konseya zilmdar, pêşxistina saziyên wê di nav civaka sivîl de, û dijî mirovahiyê li ser bingeha rêzgirtina ji dagîrkeran helwesta xweya xwezayî digirin. 
 
Peyvek di dawiyê de pêdivî ye, ku rewşenbîr di pirtûkan de dîrokê û şopên wê bi giyanek dilnizm û piştrast ji nifşê pê re bidine diyar kirin. Belê rewşa hêzê demkurt e û xirabiya wê berbelav e, ji ber ku dilsozî bi tirsê nayê, û ew aramî dê tenê ji ramanê mirovên aza çêbibe.  Tirsa ji bo xizmetkaran wê tenê zirarê bide xwediyê wê, û ji bilî bilindkirina dengê rastî û dadperweriyê li ser her dengekî.

 
Gotar Nerîne Xwediyê Xwene
 

Puanên Nûçeyê

Asta Dengan: 5
Bi Tevahî Deng: 4


Ji kerema xwe re kurtedemeke xwe bide vê dengdanê:

Herî baş
Pir baş
Baş
Ne xirab
Xirab

Vebijark