Her tişt hîna li şûna xwe ne. Kenên me.. Qerbalixa me.. Ked û xweydana eniya me.. Rêwîtiya me a Beyrûtê.. Fotografê me li ber derya girtî.. Teşqelên me.. Gerûgeşta ma ya Beyrût û Şamê.. Şevêrka min û te û Kemal û peyala mey û helbestên Cizîrî.. Şevêrka min û te û Azer û tevahiya hevalan li mala Hozan... Hemû tişt hîna li şûna xwe ne, lê ez ne li wirim.
Tê vegerî...
Ezê her buhar, li nav zeviyên genim, li ber sînor, dê pêşwaziya te bikim.
Emê dîsa herin mala Azer. Dîsa herin mala Simo. Dê Simo ne li mal be!.
Ezê dîsa pirtûka xwe ya helhbestê diyarî te bikim û tê wê nexwînî. dîsa te bi çîroka xwe û Cîhan gêjbikim, çawa min Kemal gêj dikir.
Tê dîsa weke kevirekî min bispêrî bayê kur, û di xewa piştînîvo de herî û herî.
***
Berî tu herî, te dilên ji xwe hişt û tu çûyî. Berî tu herî, te min nav taya tenahiyê û dilmayînê hiştî.
Tu çûyî û min ji poşmaniyê re hiştî.
Tu çûyî...
Ma qey birastî tu çûyî..!?.
***
''''''''Mihemedê Hedla, zilamek dirêj.. dirêj.. heya sibê dirêj. Hedla Mihemed, jineke kin.. kin.. heya duh kin. Herdû kurdûnde mirin''''''''.
Ev kurteçîrok tê bîra te, a kê bû?. A çîroknûseke navê wî Nezîrê Melle bû!.
''''''''Zayîn'''''''' helbesteke dastanî bû. Tê Bira te a kê bû?. A helbestvanek navê wî Nezîrê melle bû!.
Em bêjin: rehma Xwedê li wî be, biyanê wî qurtand.
***
Ka ew dema tu sergovend bûyî!?. Kanî ew rojên ku te kolanan hogirî meşa xwe dikir!?.
Ew westandin çiqas şêrîn bû, û hîna jî şêrîne. Ew ferheng çiqas zengîn bû, û hîna jî zengîne.
Ka were em ji bîranînên xwe şoreşeke din lidarxin.
Min di govendê de bi tenê nehêle. Kenê biyaniyê û sêwlekên wê bi xwe neyne. Xweydana karwanê me, hîna sar nebûye. Divê ''''''''em xwe bişon ji qehe û tozê. Wek rojên berê xwe bidin dozê''''''''.
***
Berî şeveq li me hilê, ji min re çixarakê bipêçe û peyala çayê bide ber min, dereng e, ez dikim herim.
Dê herim şerê felekê, da te ji taya biyaniyê rizgar bikim û berê te bidim te. Berê te bidim kevir.. kevirê êvarê.. ''''''''êvara Xwedê''''''''.. Xwedayê bayê kur û ewran, da te bide ber şîqşîqa birûskan, belkî tu li xwe hay bê, bê tu çiqas dûrî min û xwe û welêt ketî!.
Berî li min û te û vê keserê bibe êvar...
Çixarakê ji min re bipêçe û peyala çayê bide ber min, derng e, dê vegerim bîranînên xwe berhevbikim. Ka tê bêy!?.
***
Dibe ku tu neghêjî şîna min.
Dibe ku tu êdî rêya gora min a pêşîn nas nekî. Dibe ku kêla gora min korman xwaribin. Dibe ez hatibim jibîr kirim. Lê ger tu pêrgî yek ji xezalên min hatî, jê re ne bêje: xwelîserê.. porkurê, te çima hevalên min bitenê hiştî.
Ji ber ku, dê ji te re bêjin: te çima wî bitenê hiştî!?.