Her çendî xebatkar ne kawir û pisporê vê saziyê bûn jî , lê wan bandorek berfereh di nava civakê de kirin , di du astan de xebat dihate kirin , eva jî hêviyek mezin û bawerîke xurt di nava pirraniya milet de çand .
Belavbûna hejmarek rojname û govarên kurdî asoyên fereh peyde kirin û serencamek di rewşa çandî de eşkera bû  , ev karê pîroz ne bi hêsanî pêşve çû , her demî rojnamegêr di bin gefxwarin û qedexekirinê de ne , li seranserî welatê me lisansa weşanê ji tu pirtûk , govar û rojnameyan re nehatiye dan , ji bilî rojnameya dewletê ya fermî tu rojnamegeriya azad yan opezesyon peyde nabin , di çend salên borî de goşeyek ji bihnvedana rojnamevaniya kurdî re hebû , ango çav jê dihate girtin , lê dezgehên ragihandinê îro pirr bûne û nema mirov li benda rojnamegeriya kaxetî ya qedexe dimîne ,  alavên teknîka nûjen ew sînor derbas kiriye , îro bi dehan kenalên bi zimanê kurdî weşanê dikin û bi sedan malperên kurdî hene , heger dilê rêveberiya wan dezgihan hebe , ew dikarin hemî ragihandin û babetên çandî û hunerî û civakî li gor rastiya wê bixweşînin , cihê daxê ye em bêjin ku hîn ev alavên teknîkî di nava destê mede , di bin bandora hêzên paretiyan de man e û gelek nivîskar û rojnameger ji nedîtî ve têne dîtin , serada partiyan li gorî stratîciya rêxistinan hilbijartina xwe dike .
Tişta herî kirîtîk di nava van alavên teknîkî de ewe ku hîn têkilhevî di ravekirina nivîskar û rojnameger de heye , ji ber ku karê rojnamegeriya bi kawir hîn li seran serî welatê me û di çar parçên kurdistanê de ne rûniştiye , heger li başûr hebe jî lê ew qels û kêmketî ye .
Xala herî giring di weşanên pirtûk û rojnameyan de ew xemsariya ji çand û zimanê kurdî re çima heye ? nemaze perwerdekirina çînên civakê mîna zarok û ciwanan ne di hiş û bîra kesî de ye , pirraniya weşanên xuya yên partiya ne û bi zimanê biyanî ne , em dizanin dibîstanên fermî ji bonî perwerdekirina çand û zimanê kurdî qedexe ne , heta bi qorsên perwerdekirinê di cihê xwe de rawesta ne .
Xuyaye ku partiyên kurdî li nav û dengê xwe digerin , doza milet di rêza duyem tê , ma ne seyre dema em dibêjin ku hejmara miletê kurd li başûrê rojava xwe dighîne 3 melyonan û 16 partiyên wî hene , heyf û mixabin hemûyan li ser hev nekarine dezgiheka ragihandinê yan perwerdekirinê saz bikin . hemî partî di seranserî cîhanê de bi saziyên xwe mezin dibin , lê ka em kurd xwedanê çend sendîka , sazî , komelgeh û yariyan e ?.       
Dema em roja rojnamegeriya kurdî pîroz dikin , pêwiste em wefadar bin bi xwedanê xama zêrîn yê ev roj ji mere bi navkirî ( mîr Miqdad ) û malbata Bedirxaniyên ku pêşîvan bûn û xwedan ked û westan bûn di warê weşan û pênasîna tore ,ziman û çanda kurdî de .
Di vê roja pîroz de ji hemî rewşenbîr û nivîskar û rojnamegerên kurd tê xwestin ku wê şopa pîroz bernedin û her yek di hindama xwede têkildar be bi çand û zimanê kurdî re , hevcotî tore û çanda cîhana pêşverû ya ku me bi miletê dinyayê dide nasîn ,
Bila ev delîve me serderî cîhanê bike û miletê kurd fêrî çanda wî ya netewî bike , hingî emê karibin bi serbilindî bêjin ku me sazî hene û rojnamegeriya kurdî heye .